پایگاه خبری تحلیلی واژه | فردین الهیاری: در تحلیل تراکتورِ خمز از دیدگاه یک تماشاگر فوتبال دوست باید گفت: خمز حرفی برای گفتن ندارد. بازی‌های ضعیف را می‌برد، در مقابل تیم‌های بزرگ مستاصل بوده و در بازی‌های پرچالش کم می‌آورد! و این تمام داستان خمز با ترکتور پرهوادار است.
با این حساب می‌توان به جرات اذعان داشت که خمز نه تنها مربی بزرگ، بلکه مربی خوبی هم نیست. او یک مربی ترسو است که در بازی‌های بزرگ توان مدیریتش پایین می‌آید و صرفاً با حفظ دیسیپلین ظاهری و فرافکنی در نشست‌های خبری و با بیان اینکه بازی تمام شده و به بازی آینده فکر می‌کنم از پاسخگو بودن به اشتباهات خود فرار می‌کند.
اما از منظر یک طرفدار و تماشاگر خاک خورده سکوهای باغشمال و یادگار امام (ره)، احساس می‌کنم که دیگر زمان آن رسیده که خمز چمدان خود را بسته و تبریز را با احترام ترک کند چرا که او بعد از بیست و سه بازی در لیگ امسال نتوانسته به ترکیب ثابتی دست پیدا کند که این نشان از عدم توانایی او در شناخت بازیکنان است. علاوه بر آن، خمز در تغییر ترکیب و تعویض‌ها اشتباه عمل می‌کند و به جرات می‌توان گفت که تغییرات و تعویض‌های خمز از پشتوانه علمی و فوتبالی بی‌بهره یا کم‌بهره بوده و این نشان از عدم درک بازی هاست.
خمز در بازی‌های بزرگ اغلب سردرگم بوده و همانطور که قبلاً اشاره شد، سعی می‌کند با تیپ ظاهری و رفتارهای غیرفوتبالی مدیریت شده ضعف‌های خود را لاپوشانی کرده و سپس با برد در بازی‌های ضعیف و کسب امتیاز و قرار گرفتن در میانه جدول، حرف از امید و برنامه برای آینده بزند تا همچنان به حضور در تبریز و تراکتور ادامه دهد.
با این تفاسیر معتقدم؛ خمز در این دو فصل و بخصوص در فصل اخیر نشان داده که رهبر خوبی برای تراکتور نیست و نمی‌تواند تراکتور را به سرمنزل مقصود برساند و وقت آن رسیده تا با استعفای خود با احترام از تراکتور برو‌د.
به پیج اینستاگرام ، کانال تلگرام و ایتا “واژه” بپیوندید.