به گزارش واژه، چادر سیاهی بر سرش انداخته و با ماسک سیاه بقیه قسمت‌های صورتش را پوشانده است، طوری که فقط نصف چشم‌هایش قابل رویت هستند؛ در یکی از چهارراه‌های شلوغ شهر دستش را به طرف رانندگان ماشین‌هایی که در ترافیک چراغ قرمز ایستاده‌اند دراز می‌کند. قدِ بلند، هیکلِ درشت و تُنِ صدای خش دارش از یک زن بعید بنظر می‌رسد.
تبریزی‌ها که به دیدن گدا عادت ندارند، با دیدن آنها و اخبار فضای مجازی که پر شده از گزارش‌هایی در مورد گدایی مردان چادری در تبریز، مضطرب شده و خواستار روشن شدن فوری موضوع و برچیده شدن این معضل را داشتند تا اینکه بالاخره با تلاش ماموران بخش پیشگیری و ساماندهی متکدیان موسسه خیریه حمایت از مستمندان تبریز، آخرین عضو یک خانواده که از یکی از شهرهای استان‌های مجاور برای تکدی‌گری به تبریز می‌آمدند، شناسایی شد. همه این افراد علی رغم تصور عموم واقعا زن بودند.
اعضای این خانواده شامل سه خواهر و دو زن برادر به دلیل قد بلند و هیکل درشت شائبه وجود گدایان مرد چادری را در تبریز دامن زده بودند.
نخستین خواهر بنام (ف-ح) چند هفته پیش در نزدیکی پل مایان شناسایی شده بود که در زمان جلب در مدت یک و نیم ساعت گدایی خود از ساعت ۷:۳۰ تا ۹ صبح، مبلغ ۵۲۵ هزار تومان کاسبی کرده بود.
خواهر آخری بنام (ی-ح) نیز در پلیس راه بستان آباد شناسایی شد که در زمان جلب در مدت دو ساعت گدایی خود از ساعت ۱۰ تا حدود ساعت ۱۲ ظهر حدود ۸۴۵ هزار تومان کاسبی کرده بود.
آنها دو یا سه روز در هفته ساعت هفت صبح از شهر خود خارج و بعد از حدود دو ساعت به تبریز می‌رسیدند و به دلیل اینکه می‌دانستند ماموران بخش ساماندهی متکدیان موسسه خیریه حمایت از مستمندان تبریز به دنبال آنها هستند هر ساعت محل خود را تغییر می دادند تا گیر نیافتند و عصر به شهر خود باز می‌گشتند.
گفتنی است؛ اعضای این خانواده تاکنون ده‌ها بار توسط ماموران بخش پیشگیری و ساماندهی متکدیان این موسسه خیریه، جلب و پس از کسب تعهد کتبی به شهر محل اقامت خود ارجاع داده شده‌اند اما هر دفعه با ترفند جدیدی خود را به تبریز رسانده و با سوء استفاده از دل رحمی و نوع دوستی مردم تبریز به تکدی‌گری خود ادامه داده‌اند.
از کلیه هم همشهریان عزیز عاجزانه درخواست می‌شود ضمن اجتناب از دادن پول نقد به گدایان که آنها را به ادامه کار خود تشویق می‌کند در صورت مشاهده‌ی این افراد با شماره تلفن ۳۴ ۳۴ ۳۴ ۳۲ ۰۴۱ تماس بگیرند تا ماموران موسسه در صورت نیاز واقعی به مشکلات آنها رسیدگی کنند.