پایگاه خبری تحلیلی واژه – ائلناز روزبه: یار و اغیار، آشنا و غریبه، استاد و نابلد بسیار سخن‌ها گفته و اشعار سروده و مقاله ها نوشته و قلم فرسایی ها کرده اند. آنچه دراین چند سطر می آید نه در باب معرفی و نه ستایش و نه حتی رد مقوله ی «روز ملی شعر و ادب فارسی!» بلکه آنچه عیان است و در بند بند وجود همه ی ما ایرانیان حداقل ما فرزندان آذربایجان رخنه کرده و ریشه بسته اینست که ما با شعر زاده می‌شویم، با شعر بزرگ می‌شویم و با شعر به خاک سپرده می‌شویم. خواه در قالب لالایی، خواه در لباس رباعی، خواه مثنوی و خواه مرثیه. خاک ما را با نباتی و فضولی و خاقانی و شیروانی و حافظ و سعدی و مولانا سرشته اند.
و اما چرا شهریار؟؟؟ براستی چرا شهریار از میان همه ی خوبان شعر و شاعری این خطه ی پهناور قدیم و گربه ی فعلی بعنوان سمبل و نماد شعر و ادب معرفی و انتخاب و تأیید می شود؟؟!! چرا نه؟؟!!
شهریار همان میلی است که نسل کنونی را به نسل کهن می بافد و الحق که بافتی ظریف و خوش نقش به یادگار می گذارد. آنجا که حسرت و فغان و ناله ی شهریار در قالب «خان ننه هایاندا قالدین؟ بئله باشیوا دولانیم… دا سنین تایین تاپیلماز… تلسیک راوانلاماخدا اوخویوب قرآنی چیخدیم… آنلادیم کی سن اؤلوبسن… کاش قاییدیب بیرده اوشاق اولایدیم…» منظوم می‌شود و اشک هر خواننده و شنونده ای را درمی آورد، کدامیک از ما در سوگ‌عزیزترینمان به این سادگی و به این شیوایی و به این سوزناکی می توانیم مویه کنیم؟؟!!
و یا چند در هزار عاشقان سینه چاک و معشوقان دلبر و طناز به این زیبایی می توانند ناز و نیاز را به تصویر بکشند که شهریار می سراید: «گئتمه ترسا بالاسی منده سنه سایه گلیم یاپیشیم دامنیوه سنله کلیسایه گلیم …» و کدام مبلغی به این نرمی و آراستگی دین خود را تبلیغ می کند: «اؤرگدیم یا کی سن ائت دین موسلمانی قبول یا کی تعلیم ائله من مکتب عیسایه گلیم» در مدح علی(ع) مگر کم سروده اند ولی کدامیک به پای «علی ای همای رحمت، تو چه آیتی خدارا» رسیده است؟
بولود قاراچورلو (سهند) به زیبایی شهریار را به همراهی فراخوانده: «بوگون من سهندم سن شهریارسان گل باشین اوجالداق قوجا تبریزین بیرکره یادلارین داشینی آتاق چکک قایغیسینی اؤز ائلیمیزین»
یونسکو در سی امین اجلاس کنفرانس عمومی خود که در سال ۱۹۹۹ برگزار شد، به اتفاق آرا، روز ۲۱مارس برابر با نوروز باستانی هر سال را به عنوان روز جهانی شعر معرفی کرد و هرسال این روز را گرامی می‌دارد. القصه هر روز برای ما روز شعر است و ادب و ۲۶شهریور به یادِ شهریارِ دیار‌‌ِِ ما سمبلی است غایت بجا تا این روز در تقویم خورشیدی رخ بنماید.
به پیج اینستاگرام ، کانال تلگرام و ایتا “واژه” بپیوندید.