پایگاه خبری واژه – مجید پالوایه: 3 شهریور وقتی روس‌ها وارد ایران شدند همه می‌دانستند که آنها راحت از کشور خارج نخواهند شد. اشغالگر شمالی به اندازه تاریخش پرونده اشغال و تجاوز و غارت داشت. ایران نیز در ادوار مختلف بی‌نصیب از این جنایت‌ها نبوده است.
بهانه حضور آلمانی‌ها مانند تمامی بهانه‌های دیگر گرچه دلیل قانع کننده برای حمله به ایران نبود اما منطق روابط کشورها همیشه زور بوده و بر همین اساس ایران یکبار دیگر در روزهای جنگ جهانی دوم مورد هجوم اشغالگر شمالی شد.
روس‌ها از همان لحظه اول با تیر و تفنگ وارد ایران شدند و زدند و کشتند تا به تبریز رسیدند. در همان ورود ۵ سرباز شجاع تبریز را که ساعت ها در محل پل آجی چای مقاومت کرده بودند را شهید کردند و راهی مرکز شهر شدند. گرچه آنها ترسو بودند ولی تا بن دندان مسلح بودند.
عمارت ساعت بدلیل ترس روس‌ها از صدای ناقوس ساعت مورد حمله واقع شد و ناقوس ساعت آسیب دید.
روس‌ها ۵ سال بعد وقتی سال‌ها از جنگ جهانی گذشته بود تبریز و ایران را ترک کردند اما مقاومت مردم در برابر اشغال آنها صفحه جاودانه تاریخ این مرز و بوم است. مردمان این سرزمین همچون ناقوس ساعت عمارت شهرداری شکست اما نابود نشد. مردم جرم و جنایت روس‌ها را دیدند اما ایستادند تا بیگانه بیرون رود. ناقوس ساعت را باید سنبل مقاومت و ایستادگی مردم تبریز در برابر روس‌های اشغالگر دانست.
به پیج اینستاگرام ، کانال تلگرام و ایتا “واژه” بپیوندید.