به گزارش واژه، جام جهانی در کنار لیگ قهرمانان معتبرترین تورنمنت جهانی فوتبال است. این مسابقات از زمان افتتاحیه مسابقات در سال ۱۹۳۰ هر چهار سال یکبار، غیر از سال‌های ۱۹۴۲ و ۱۹۴۶ به دلیل جنگ جهانی دوم برگزار نشد. از سال ۱۹۳۰، تعدادی از خانواده‌ها افتخار متمایز حضور در تیم‌های ملی را با دو و حتی سه نفر در جام‌های جهانی مختلف داشتند. علاوه بر این، بعضی از زوج‌های پدر و پسر در مسابقات با تیم‌های ملی مختلف، اما به نام‌های یکسان، شرکت کردند! در گزارش زیر به بررسی این موضوع پرداخته ایم.
۱- لوئیز پرز و ماریو پرز
لوئیس پرز گونزالس، متولد ۱۹۰۷، مهاجم مکزیکی بود و در جام جهانی فوتبال ۱۹۳۰ دو بار برای تیم ملی مکزیک مقابل فرانسه و شیلی بازی کرد. به هر حال، فرانسه و مکزیک اولین بازی جام جهانی اروگوئه ۱۹۳۰ و همچنین اولین بازی تاریخ جام جهانی بود. نوه او، ماریو پرز، نیز یکی از اعضای اصلی مکزیک بود که در سال ۱۹۷۰ مکزیک به یک چهارم نهایی جام جهانی رسید. ماریو یک مدافع بود و چهار بازی با پیراهن ۵ شماره خود انجام داد.
۲- مارتی ونتولرا و خوزه ونتولرا
مارتی ونتولرا در بارسلونا به عنوان یک کاتالان متولد شد و در زمانی که در اسپانیا زندگی می‌کرد برای سویا و بارسلونا (۷۳ گل در ۱۲۵ بازی) بازی کرد. او در جام جهانی ۱۹۳۴ ایتالیا شرکت کرد و در آنجا عملکرد فوق‌العاده‌ای از خود نشان داد و به مرحله یک چهارم نهایی صعود کرد. او آخرین بازی بین المللی خود را در سال ۱۹۳۶ انجام داد. با این حال، مارتی ونتولرا یک ملی‌گرای برجسته کاتالان و جمهوری‌خواه بود. با شروع جنگ داخلی، باشگاه بارسلونا در تور مکزیک، جایی که مارتین تبعید شد، شرکت کرد. او در اسپانیا ادامه داد و سپس به آتلانته رفت و در فصل ۱۹۴۰/۴ به عنوان بهترین گلزن معرفی شد. او با آتلانته تا فصل ۱۹۴۹ با ۴۳ سال سن بازی کرد. پسرش خوزه ونتولرا یک ملی پوش مکزیکی بود و در جام جهانی ۱۹۷۰ بازی کرد که باعث شد او تنها زوج پدر و پسری باشد که در دو جام جهانی با دو تیم مختلف شرکت کرده است.
۳- راجر ریو و پاتریس ریو
پاتریس ریو مدافع تیم فوتبال نانت بود که بین سال‌های ۱۹۷۳ تا ۱۹۸۳ چهار عنوان قهرمانی را در اختیار داشت. او همچنین یکی از اعضای تیم فرانسه بود که در جام جهانی فوتبال ۱۹۷۸ شرکت کرد.
پدرش، راجر، یک فوتبالیست بین‌المللی فرانسوی بود که دو بار برای تیم ملی فرانسه در جام جهانی فوتبال ۱۹۳۴ بازی کرد.
۴- دومینگوس داگویا و آدمیر داگویا
دومینگوس آنتونیو دا گویا که در سال ۱۹۱۲ در ریودوژانیرو به دنیا آمد، در فینال جام جهانی فوتبال ۱۹۳۸ در چهار بازی برای برزیل بازی کرد. به گزارش اسکای اسپورت، او به عنوان یکی از بهترین مدافعان برزیلی تمام دوران شناخته میشود. او در بازی‌های جام جهانی در سال ۱۹۳۸ نقش مهمی در دفاع برزیل داشت، زیرا به کشورش کمک کرد در مسابقاتی که در فرانسه میزبانی شد، سوم شوند. پسرش، آدمیر دا گویا، به لطف کنترل نزدیک و توانایی پاس‌های فوق‌العاده‌اش، او را O Divino (الهی) نامید. او در بازی نایب قهرمانی برای مقام سوم مقابل لهستان در جام جهانی فوتبال ۱۹۷۴ به عنوان بازیساز بازی کرد. او هنوز به عنوان یکی از بهترین بازیکنان تاریخ باشگاه شناخته میشود.
۵- توماس بالکازار و خاویر هرناندز گوتیرز و خاویر هرناندز بالکازار
توماس بالکازار به عنوان یک اسطوره در مکزیک به دلیل حضور در “کامپئونیسیمو” در تیم تاریخی گوادالاخارا که در ۱۰ سال ۸ عنوان قهرمانی را به دست آورده یاد میشود. علاوه بر این، او در ۲۲ سالگی به گلزنی در سوئیس در سال ۱۹۵۴ مقابل فرانسه افتخار می‌کرد. همانطور که در عنوان متوجه شدید، توماس و خاویر هرناندز نام‌های خانوادگی متفاوتی دارند، زیرا توماس پدر شوهر خاویر هرناندز است که در جام جهانی فوتبال ۱۹۸۶ نیز عضو تیم مکزیک بود. ضمناً خانواده توماس عضو دیگری نیز به عنوان بازیکن فوتبال دارند! نوه او خاویر هرناندز بالکازار که در سطح جهانی با نام مستعار چیچاریتو شناخته میشود او نیز در جام جهانی یک گل به ثمر رسانده. چیچاریتو درست مانند پدر بزرگش وقتی ۲۲ سال داشت در جام جهانی آفریقای جنوبی ۲۰۱۰ گل زد.
۶- چزاره مالدینی و پائولو مالدینی
دو نسل از مدافعان افسانه‌ای میلان!
چزاره مدافعی بود که در طول دوازده فصل حضورش در میلان، چهار قهرمانی لیگ سری آ و یک جام اروپا را به دست آورد. او همچنین در جام جهانی ۱۹۶۲ شیلی برای ایتالیا بازی کرد. علاوه بر این، او مربی تیم ملی ایتالیا در فرانسه ۱۹۹۸ و پاراگوئه در سال ۲۰۰۲ ژاپن و کره جنوبی بود. پائولو، ‘ایل کاپیتانو’، اسطوره دیگری است که تمام ۲۵ فصل دوران حرفه‌ای خود را در سری آ با میلان گذراند، قبل از اینکه در ۴۱ سالگی در سال ۲۰۰۹ بازنشسته شود. او ۲۵ جام را با میلان به دست آورد: پنج بار لیگ قهرمانان اروپا، هفت قهرمانی سری آ، یک کوپا ایتالیا، پنج قهرمانی سوپرکاپ ایتالیا، چهار قهرمانی سوپرجام اروپا، دو جام بین قاره‌ای، یک جام باشگاه‌های جهان. او متأسفانه در جام جهانی ۲۰۰۶ در تیم ملی ایتالیا شرکت نکرد، در حالی که جام بر سر بازیکن ایتالیایی بالا می‌رفت. با این وجود، پائولو ۱۲۶ بازی برای تیم ملی ایتالیا انجام داد و در چهار جام جهانی فوتبال شرکت کرد.
۷- مانوئل سانچز مارتینز و مانوئل سانچز هونتییوئلو
مانوئل سانچز مارتینز اسطوره رئال مادرید بود که در طول ده فصل در ۲۱۳ بازی لالیگا بازی کرد. او همچنین به عنوان مدافع تیم ملی اسپانیا در جام جهانی فوتبال ۱۹۶۶ انگلستان شرکت کرد. مانوئل سانچز هونتیوئلو، درست مانند پدرش، لباس رئال مادرید و تیم ملی اسپانیا را به تن کرد. به عنوان تنها بازیکن از بین پنج عضو کوئینتا دل بویتره که تمام دوران حرفه‌ای خود را با رئال مادرید بازی کرد، در بیش از ۷۰۰ بازی رسمی برای باشگاهش حضور داشت و در سال ۱۹۹۰ ایتالیا به عضویت تیم ملی اسپانیا درآمد.
مانوئل سانچز یکی از تنها سه زوج پدر و پسری بود که قهرمان جام ملت‌های اروپا/لیگ قهرمانان اروپا شد (به همراه چزاره و پائولو مالدینی و کارلس و سرخیو بوسکتس).
۸- ژان ژورکایف و یوری ژورکایف
ژان جورکایف که در اوایل دوران حرفه‌ای خود یک مهاجم بود، در نیمه دوم دهه ۱۹۶۰ یک مدافع مشهور در فوتبال فرانسه بود. او تنها برای سه باشگاه از جمله لیون، مارسی و پاریس اف سی و همچنین تیم ملی فرانسه در جام جهانی فوتبال ۱۹۶۶ بازی کرد.
پسر او، یوری، فوتبالیست تهاجمی‌تر از ژان بود و به عنوان هافبک تهاجمی و مهاجم برای باشگاه‌های زیادی در فرانسه، ایتالیا، آلمان، انگلیس و ایالات متحده خدمت کرد. مهمتر از همه، او بخش مهمی از فرانسوی‌ها بود، در حالی که آن‌ها جام جهانی فوتبال ۱۹۹۸ و یورو ۲۰۰۰ یوفا را بردند.
۹- میگوئل رینا په په رینا
بیایید به یک خانواده فکر کنیم، پدر و پسر هر دو حرفه دروازه بانی سطح بالایی دارند!
میگوئل که بیش از ۳۰۰ بازی لالیگا انجام داد، عمدتاً برای بارسلونا و اتلتیکو مادرید – در سال ۱۹۶۶ در جام جهانی انگلیس عضو تیم ملی اسپانیا بود، حتی اگر در طول مسابقات روی نیمکت منتظر بازی بماند.
په په شاهد باشکوه‌ترین دوران تیم ملی اسپانیا بود. آن‌ها اولین جام جهانی خود را در سال ۲۰۱۰ و همچنین دو قهرمانی در مسابقات یورو در سال‌های ۲۰۰۸ و ۲۰۱۲ به دست آوردند.
۱۰- پابلو فورلان و دیگو فورلان
پابلو که برای تعدادی از باشگاه‌ها در آمریکای جنوبی بازی کرد، بازیکن دفاعی تیم ملی اروگوئه در جام جهانی فوتبال ۱۹۷۴ آلمان بود. حتی اگر بین سال‌های ۱۹۶۶ و ۱۹۷۶ چندان در تیم ملی اروگوئه حضور نداشت، نقش فعالی در قهرمانی‌های داخلی تیم‌هایش در لیگ و قهرمانی کوپا لیبرتادورس داشت.
دیگو بر خلاف پدرش پیراهن را در باشگاه‌ها و تیم ملی به عنوان مهاجم پوشید. او در کنار عملکرد و جوایز قابل توجه خود – مانند پیچیچی و کفش طلای اروپا – در دوران حرفه‌ای باشگاهی خود، بیش از ۱۰۰ بازی پیراهن اروگوئه را بر تن کرد و به لطف موفقیت هایش در تیم ملی به عنوان یکی از بهترین بازیکنان اروگوئه در تمام دوران‌ها شناخته میشود. او با به ثمر رساندن ۵ گل بهترین گلزن مشترک جام جهانی ۲۰۱۰ بود که اروگوئه به مقام چهارم رسید و جایزه توپ طلا را به عنوان بهترین بازیکن مسابقات دریافت کرد. علاوه بر این، او با عملکرد بالای خود در پیروزی اروگوئه در کوپا آمه ریکا ۲۰۱۱ به میدان آمد.
۱۱- نیکولای لوپسکو و اونوت لوپسکو
نیکولای لوپسکو که ده فصل برای راپید بوکورشی و پنج فصل در طول دوران حرفه‌ای خود برای آدمیرا واکر بازی کرد، لوگوی رومانی را برای ۷۴ بازی بر روی سینه خود حمل کرد و به عنوان مدافع در جام جهانی فوتبال ۱۹۷۰ حضور یافت. اونوت، پسر نیکولای، بین سال‌های ۱۹۸۶ تا ۲۰۰۲ در لیگ یک، بوندسلیگا، سوپر لیگ ترکیه و لیگ حرفه‌ای عربستان به عنوان هافبک بازی کرد. او در ۷۴ بازی ۶ گل برای تیم ملی رومانی به ثمر رساند و همچنین در یورو ۱۹۹۶ انگلیس و یورو ۲۰۰۰ در بلژیک و هلند شرکت کرد.
۱۲- یان فرهین و گرت فرهین
یان فرهین به عنوان هافبک تیم‌های اندرلخت و بیرشات ۳۳ بازی ملی برای تیم ملی فوتبال بلژیک انجام داد و در جام جهانی فوتبال ۱۹۷۰ و یورو ۱۹۷۲ شرکت کرد.
گرت فرهین که به عنوان مهاجم برای لیرز، اندرلخت و کلوب بروژ بازی می‌کرد، نماینده فرانسه ۱۹۹۸ و کره جنوبی و ژاپن ۲۰۰۲ و همچنین یورو ۲۰۰۰ بود که در بلژیک برگزار شد.
۱۳- خولیو مونترو و پائولو مونترو
خولیو مونترو کاستیو مدافع تیم ملی اروگوئه در جام جهانی فوتبال ۱۹۷۰ و جام جهانی فوتبال ۱۹۷۴ بود. او همچنین در مجموع ۶۸ بازی در کوپا لیبرتادورس بین سال‌های ۱۹۶۶ و ۱۹۷۳ انجام داد، در حالی که برای لیورپول مونته ویدئو، ناسیونال و سی‌ای ایندیپندنت بازی می‌کرد.
پسر او، پائولو، حرفه دفاعی خود را در پنیارول آغاز کرد و از آنجا نیز بازنشسته شد. او شاهد چهار قهرمانی در سری آ با یوونتوس بود و با تیم ملی فوتبال اروگوئه در جام جهانی فوتبال ۲۰۰۲ شرکت کرد.
۱۴- آندرس لیندروت وتوبیاس لیندروت
آندرس که بیشتر به عنوان مربی کار کرده، در طول دوران حرفه‌ای خود به عنوان هافبک برای تیم‌های سوئدی و المپیک مارسی در لیگ ۱ بازی کرد. آندرس که در ۴۰ بازی با تیم ملی سوئد دو گل به ثمر رساند، در جام جهانی فوتبال ۱۹۷۸ نیز عضو سوئد بود.
توبیاس که به عنوان یک دینام در خط هافبک شناخته میشود، در دو تورنمنت جام جهانی فوتبال در سال‌های ۲۰۰۲ و ۲۰۰۶ شرکت کرد. طبق مشخصات وی در ویکی پدیا، او در یک بازی در جام جهانی ۲۰۰۲، ۱۴.۶ کیلومتر دوید و این را می‌توان در نظر گرفت؛ که یک نمایش غیرعادی دویدن برای یک فوتبالیست معمولی به حساب می‌آید.
۱۵- روی اندرسون و پاتریک اندرسون و دنیل اندرسون
روی اندرسون که به مدت ۱۵ سال یک مدافع میانی قوی برای مالمو بود، در جام جهانی ۱۹۷۸ سه بازی انجام داد. دو پسر او، پاتریک و دنیل نیز فوتبالیست‌های سوئدی بودند که برای تیم ملی سوئد بازی‌های ملی انجام دادند.
پاتریک که پسر بزرگ روی بود، در طول دوران فوتبالی خود در تیم‌های سطح بالای اروپا مانند بایرن مونیخ، بارسلونا، بلکبرن روورز و بوروسیا مونشن گلادباخ و همچنین مالمو به عنوان مدافع بازی کرد. همراه با بایرن مونیخ در فصل ۲۰۰۰-۲۰۰۱ قهرمان لیگ قهرمانان اروپا شد، در حالی که او در ضربات پایانی پنالتی را از دست داد. اندرسون در مجموع ۹۶ بازی برای تیم ملی سوئد چهار گل به ثمر رساند و مدال برنز جام جهانی فوتبال ۱۹۹۴ را به دست آورد. اندرسون همچنین در جام جهانی فوتبال ۲۰۰۲، قهرمانی اروپا ۱۹۹۲ و یورو ۲۰۰۰ به عنوان عضوی از تیم سوئد شرکت کرد.
برخلاف پدر و برادر بزرگترش، دنیل یک هافبک دفاعی است که می‌توانست به عنوان مدافع میانی نیز بازی کند. او در تیم‌های مالمو، باری، ونزیا، کیه وو و آنکونا بازی کرد. او یکی از اعضای تیم ملی سوئد برای دو جام جهانی فوتبال در سال‌های ۲۰۰۲ و ۲۰۱۶ و همچنین دو قهرمانی اروپا در سال‌های ۲۰۰۰ و ۲۰۰۸ بود.
۱۶- میگوئل آنخل آلونسو و ژابی آلونسو
میگل آنخل که به عنوان هافبک عمدتا برای رئال سوسیداد و بارسلونا بازی می‌کرد، در جام جهانی فوتبال ۱۹۸۲ در اسپانیا عضو تیم ملی اسپانیا بود.
پسران او میکل و ژابی راه پدرش را دنبال کردند و هافبک‌های حرفه‌ای رئال سوسیداد در سن سباستین شدند. در حالی که میکل در طول دوران حرفه‌ای خود پیراهن تیم ملی اسپانیا را نپوشید. ژابی – برادر کوچک – شاهد باشکوه‌ترین دوران تیم ملی اسپانیا بود. آن‌ها اولین جام جهانی خود را در سال ۲۰۱۰ و همچنین دو پیروزی در قهرمانی اروپا، ۲۰۰۸ و ۲۰۱۲ به دست آوردند. او برای لیورپول، رئال مادرید و بایرن مونیخ بازی کرد و در طول دوران حرفه‌ای خود دو قهرمانی لیگ قهرمانان اروپا را به دست آورد.
۱۷- یان کوزاک و یان کوزاک
یان کوزاک که در تمام دوران حرفه‌ای خود به عنوان هافبک عمدتاً در لیگ چک اسلواکی بازی کرد، در جام جهانی فوتبال ۱۹۸۲ و یورو ۱۹۸۰ شرکت کرد. علاوه بر این، اسلواکی به یورو ۲۰۱۶ راه یافت که به معنای اولین حضور اسلواکی در این مسابقات است، در حالی که یان سرمربی تیم ملی اسلواکی بود.
پسر او، یان، به عنوان هافبک تهاجمی برای تیم‌های مختلف در اسلواکی، فرانسه، انگلیس، یونان و ازبکستان بازی کرد. در حالی که او در سال ۲۰۱۰ برای اولین بار در جام جهانی اسلواکی به میدان رفت، دو گل با تیم ملی اسلواکی به ثمر رساند که هر دو در برابر سن مارینو بود.
۱۸- ولادیمیر اسمولارک و اوزبیوش اسمولارک
ولادیمیر اسمولارک مهاجم لهستانی بود که در تیم‌های ویدزو لودز، لژیا ورشو، آینتراخت فرانکفورت، فاینورد و اوترخت بازی کرد. او در جام جهانی فوتبال ۱۹۸۲ و ۱۹۸۶ حضور داشت و در هر تورنمنت یک گل به ثمر رساند.
اوزبیوش در هلند بزرگ شد، زیرا پدرش برای فاینورد و اوترخت در لیگ هلند بازی می‌کرد. به این ترتیب او در فاینورد حرفه‌ای شد و سپس برای بوروسیا دورتموند، راسینگ سانتاندر، بولتون واندررز بازی کرد.
اسمولارک یک ملی پوش لهستانی از سال ۲۰۰۲، برای جام جهانی فوتبال ۲۰۰۶ انتخاب شد، اما موفق به زدن گلی نشد. او به عنوان مهاجم تیم ملی لهستان در جام جهانی فوتبال ۲۰۰۶ و یورو ۲۰۰۸ شرکت کرد.
۱۹- چا بوم کون و چا دو ری
چا بوم کون در طول دوران حرفه‌ای خود برای دارمستاد، فرانکفورت و لورکوزن بازی کرده است. او به دلیل دوران درخشانش در بوندسلیگا و تیم ملی، از سوی فدراسیون بین المللی تاریخ و آمار فوتبال، عنوان بازیکن قرن آسیا را دریافت کرد. چا نماینده کره جنوبی در سال ۱۹۸۶ مکزیک بود. او ۱۳۵ بار برای تیم ملی بازی کرد و ۵۸ گل به ثمر رساند که بهترین گلزن تاریخ کره جنوبی است.
چا دو-ری به عنوان پسر یک مهاجم افسانه‌ای در آلمان به دنیا آمد و به عنوان بازیکن دفاع راست بیشتر در بوندسلیگا بازی می‌کرد. او به تیم ملی کمک کرد و در جام جهانی فوتبال ۲۰۰۲ که در کشورش و ژاپن برگزار شد به نیمه نهایی صعود کرد. او همچنین نماینده تیم ملی خود در جام جهانی فوتبال ۲۰۱۰ بود.
۲۰- ولادیمیر وایس و ولادیمیر وایس
درست مانند یان کوزاک، ولادیمیر وایس پدر و پسر دیگری بودند که نماینده چکسلواکی و اسلواکی در جام‌های جهانی فوتبال بودند.
پدر وایس یک هافبک بود و در دوران فوتبالش در لیگ‌های چک و اسلواکی بازی کرد. او در حالی که ۱۹ بازی ملی برای چکسلواکی و همچنین ۱۲ بازی ملی برای اسلواکی انجام داد، در جام جهانی ۱۹۹۰ برای چکسلواکی شرکت کرد.
پسر وایس که دوران حرفه‌ای او در منچسترسیتی آغاز شد، یک وینگر است و سپس به بولتون واندررز، رنجرز، اسپانیول، پسکارا و المپیاکوس پیوست. او چهار سال است که در باشگاه‌های قطری بازی می‌کند. ولادیمیر از سال ۲۰۰۹ به تیم ملی اسلواکی خدمت کرده است و در جام جهانی فوتبال ۲۰۱۰ و یورو ۲۰۱۶ نماینده اسلواکی بوده است. علاوه بر این، او اولین گل اسلواکی را در مسابقات قهرمانی فوتبال اروپا به ثمر رساند.
۲۱ – دنی بلیند و دالی بلیند
دنی بلیند که به عنوان مدافع برای اسپارتا روتردام و آژاکس بازی می‌کرد، در یک دوره ده ساله ۴۲ بازی ملی برای هلند انجام داد و در جام‌های جهانی ۱۹۹۰ و ۱۹۹۴ و همچنین یورو ۱۹۹۲ و یورو ۱۹۹۶ نماینده هلند بود.
دالی یک مدافع پیچیده است که می‌تواند در حال حاضر در منچستریونایتد به عنوان هافبک دفاعی، دفاع چپ و مدافع میانی بازی کند. دالی همچنین بازیکن فعال تیم ملی هلند است و مدال برنز جام جهانی فوتبال ۲۰۱۴ را به دست آورد.
۲۲- احمدرضا عابدزاده و امیر عابدزاده
احمدرضا عابدزاده (متولد ۴ خرداد ۱۳۴۵، آبادان) دروازه‌بان سابق تیم ملی فوتبال ایران و باشگاه استقلال تهران و باشگاه پرسپولیس تهران است. او به همراه تیم ملی فوتبال ایران به قهرمانی در مسابقات فوتبال بازی‌های آسیایی ۱۹۹۰ در پکن و دو مقام سومی در جام ملت‌های آسیا در سال‌های ۱۹۸۸ و ۱۹۹۶ رسیده‌است و همراه با تیم ملی به جام جهانی ۱۹۹۸ صعود کرده‌است. او همچنین همراه با باشگاه استقلال تهران به قهرمانی جام باشگاه‌های آسیا دست پیدا کرده‌است. او با تیم پرسپولیس چهار بار و با استقلال تهران یک بار به مقام قهرمانی در بالاترین رده لیگ فوتبال ایران دست یافته‌است.
عابدزاده در سال ۲۰۱۲ به باشگاه فوتبال پرسپولیس پیوست. او در فصل اول حضورش در تیم پرسپولیس یعنی در زمان سرمربیگری مانوئل ژوزه و یحیی گل محمدی فرصت بازی کردن در بازی‌های رسمی را به علت وجود سنگربان کارکشته برزیلی یعنی نیلسون کوریا جونیور پیدا نکرد. او در فصل دوم هم چند هفته ابتدایی را با تیم بزرگسالان تمرین کرد، اما با نظر علی دایی سرمربی وقت تیم و موافقت خودش به تیم امید پرسپولیس ملحق شد. او نسبت به مدیران پرسپولیس نارضایتی داشت. او توسط کیروش برای آماده‌سازی جام جهانی ۲۰۱۸ روسیه به تیم ملی دعوت شده است. وی در سال ۲۱-۲۰۲۰ بهترین دروازه‌بان فصل لیگ حرفه‌ای پرتغال شد. او با تیم ملی ایران به جام جهانی ۲۰۲۲ قطر راه پیدا کرد.
خبر آنلاین